ประวิติความเป็นมาของไทโส้
กลุ่มชาวไทยกะโซ่
บางท้องที่ก็เรียกว่าพวก "โซ่" แต่ในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน
เขียนว่า "กะโซ่"
ซึ่งยังมีผู้เข้าใจผิดคิดว่าเป็นพวกเดียวกับลาวโซ่งในจังหวัดเพชบุรี, นครปฐมและสุพรรณบุรี สำหรับลาวโซ่งคือพวกไทดำที่อพยพมาจากแคว้นสิบสองจุ
ไทยในสมัยกรุงธนบุรี ส่วน "ข่าโซ่"
ซึ่งถือว่าเป็นข่าพวกหนึ่งอยู่ในตระกูลมอญเขมรกะโซ่ตาม
ลักษณ์และชาติพันธุ์ถือว่าอยู่ในกลุ่มมองโกลอยด์
กะโซ่มีภาษาและขนมธรรมเนียมประเพณี แตกต่างไปจากพวกข่าทั่วไป แต่ภาษาของกะโซ่ก็ยังถือว่าอยู่ในตระกูล
"ออสโตรอาเซียติค" สาขามอญเขมรหรือกะตู ซึ่งสถาบันวิจัยภาษาฯ
ของมหาวิทยาลัยมหิดลได้รวบรวมไว้
ในภาษาตระกูลไทยนฐานดั้งเดิมของพวกกะโซ่เดิมอยู่ที่เมืองมหาชัยในแขวง
คำม่วนและแขวงสุวรรณเขตดินแดนลาวปัจจุบัน สำหรับเมืองมหาชัย เดิมชาวบ้านเรียกว่า
"เมืองภูวา-นากะแด้ง" คือเมืองภูวดลฯ และบ้านนากะแด้ง
เพราะว่าในสมัยที่ยังขึ้นกับราชอาณาจักรไทย (ก่อน พ.ศ.2436) เรียกว่าเมืองภูวดลสอางค์
เคยขึ้นกับเมืองสกลนคร แล้วโอนมาขึ้นกับเมืองนครพนมในตอนปลายสมัยรัชกาลที่ 5
ชาวกะโซ่อพยพ มาอยู่ในเขตเมืองสกลนคร, นครพนมและมุกดาหารในสมัยรัชกาลที่
3 ส่วนชาวกะโซ่ซึ่งอพยพมาจากแขวงอัดปือไปอยู่ในท้องที่จังหวัดศรีสะเกษ
และจังหวัดสุรินทร์เรียกว่าพวก "ส่วย" หรือ "กุย"
พูดภาษาเดียวกับพวกกะโซ่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น